Simpelweg zijn

Tijdens één van m’n ochtendmeditaties afgelopen week, rees de vraag:

Wat is er nu echt belangrijk in de huidige tijd, op dit moment? En wat is mijn rol hierin?

Terwijl ik daarover nadacht, besloot ik wat inspiratie te zoeken in de Tao Te Ching, één van de belangrijkste geschriften van het Taoïsme, dat naast het Confucianisme en het Boeddhisme één van de grote drie Chinese filosofieën is. Ik open het boek op de pagina van vers 57: Simpelweg zijn. Ik krijg kippenvel. Is dit een direct antwoord op mijn vraag? Is mijn rol in het grote geheel “simpelweg zijn”? Is dat dan voldoende? Moet ik niet iets DOEN?

Ik lees verder…

“Bestuur het land door te doen wat verwacht wordt.
Win de oorlog door het onverwachte te doen.
Beheers de wereld door niets te doen.
Hoe weet ik dat?
Door dit.

Des te meer restricties en verboden in de wereld,
des te armer de mensen worden.
Des te meer experts een land heeft,
des te groter de rotzooi waarin het land zich bevindt.
Des te ingenieuzer de vaardigen zijn,
des te monsterlijker hun uitvindingen.
Des te luider de roep om gezag en orde,
des te meer de dieven en bedriegers zich vermenigvuldigen.

Dus een wijze leider zou kunnen zeggen:
Ik beoefen in-actie, en het volk zorgt voor zichzelf.
Ik houd ervan stil te zijn, en de mensen vinden voor zichzelf rechtvaardigheid.
Ik doe geen zaken, en de mensen floreren uit zichzelf.
Ik heb geen behoeftes, en de mensen zelf zijn ongehakt hout*.”

* Met het “ongehakte hout” wordt hier de menselijke ziel bedoeld. Het onbewerkte, ongevormde, ongepolijste, inheemse en natuurlijke materiaal, dat altijd beter is dan wat ervan gemaakt kan worden. Alles wat ermee gedaan wordt, misvormt en verzwakt het. Het potentieel van het ruwe materiaal is oneindig. Elk gebruik is triviaal.

Ik besluit om m’n vraag er maar simpelweg te laten zijn. Het idee iets te moeten DOEN, los te laten. Dat geeft een stuk rust en ontspanning. En het besef dat het leven z’n loop toch wel neemt en uiteindelijk niets onder controle is.

Liefs,
Suzan